🚩ਪੀਰ, ਮੁਰਸ਼ਿਦ ਜਾਂ ਗੁਰੂ🚩@✒GBG⚔

1.  ਅੱਜ ਕੱਲ ਪੀਰ, ਮੁਰਸ਼ਿਦ ਜਾਂ ਗੁਰੂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਤੇ ਬਹੁਤ ਚਰਚਾ ਹੈ। ਅਖੀਰ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਰਾਜ਼ ਕੀ ਹੈ?  ਚਲੋ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਚਰਚਾ ਅਸੀਂ ਵੀ ਕਰੀਏ।

2.  ਚਲੰਤ ਬੋਲੀ ਵਿੱਚ ਪੀਰ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਮਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਵਸਦੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਦੁਆਵਾਂ ਕ਼ਬੂਲ ਕਰਦੀ ਹੋਵੇ, ਅਤੇ ਮੰਨਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਦੀ ਹੋਵੇ।

3.  ਦੂਜਾ, ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਬਦ ਪੀਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਿਸੇ ਮਜ਼ਾਰ ਦੇ ਖ਼ਿਦਮਤਗਾਰ ਵਾਸਤੇ ਵੀ ਲੋਕੀ ਕਰਦੇ ਹਣ,  ਜੋ, ਨੰਗ ਧੜੰਗ ਰਹਿੰਦਾ ਹੋਇਆ, ਜਾਂ ਹਰਾ, ਲਾਲ ਯਾ ਫਿਰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਰੰਗਬਿਰੰਗਾ ਚੋਲਾ ਪਾ ਕੇ, ਉਸ ਮਜ਼ਾਰ ਤੇ ਆਏ ਗਏ ਉੱਲੂ ਦੇਆਂ ਪੱਠਿਆਂ ਨੂੰ, ਮੋਰਪੰਖ ਦੇ ਝਾੜੂ ਨਾਲ ਜਾਂ, ਅਸਲੀ ਝਾੜੂ ਨਾਲ, ਜਾਂ ਚਿੱਮਟੇ ਸੋਟੇ ਨਾਲ, ਝਾੜਿਆ  ਫੰਡੀਆ ਕਰਦਾ ਹੈ।

4.  ਚਲੰਤ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ, ਗੂਰ ਜਾਂ ਓਝਾ ਵੀ  ਕਿਸੇ ਡੇਰੇ, ਸਮਾਧ ਜਾਂ ਕਿਸੇ  ਪਿੱਪਲ ਥੱਲੇ ਬੈਠੇ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਹੀ ਗੈਰ-ਮੁਸਲਿਮ ਸ਼ਖਸ਼ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਮੁਸਲਮਾਨ ਪੀਰਾਂ ਵਾਲੀ ਹੀ  ਨਾਟਕਬਾਜ਼ੀ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇ ।

5.  ਯਾਨੀ, ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਗੁਰੂ, ਗੁਰ  ਉਹ ਸ਼ਕਸ ਹੈ, ਜੋ ਬੇਵਕੂਫਾਂ  ਲੋੱਕਾਂ ਵਿਚੋਂ ਚੁੜੈਲਾਂ ਊਤ ਭੂਤ, ਪ੍ਰੇਤ  ਓਪਰੀ ਹਵਾ ਕੱਢਣ ਜਾਂ ਵਾੜਨ,   ਰੋਗ ਇਤਆਦਿ ਖੱਤਮ ਜਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਟੂਣੇ ਟਾਮਣ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਰੱਖਣ ਦਾ ਦਾਵਾ ਕਰਦਾ  ਹੋਵੇ।। ਮੈਂ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਕਈ ਜਾਦੂਗਰ  ਪੀਰ ਤੇ ਚਮਤਕਾਰੀ ਗੁਰੂਅਾਂ ਦੀ ਛਿੱਤਰ ਨਾਲ  ਝਾੜ ਫੂੰਕ ਕੀਤੀ ਹੈ।

6.  ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਇਹ ਪੀਰ ਜਾਂ ਗੁਰੂ ਆਸ਼ਕਾਂ ਮਸ਼ੂਕਾਂ ਨੂੰ ਮੰਤਰਾਂ ਕਲਮਿਆਂ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਜੋੜਨ ਤੋੜਨ  ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਕਿਸਮ ਦੇ ਧਾਗੇ ਤਵੀਤ ਆਦਿ ਦੇ ਕੇ ਮਸ਼ੂਕਾਂ ਦੇ ਟੁੱਟੇ ਫੁੱਟੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ  ਮੁੜ ਜੋੜਨ ਦਾ, ਜਾਂ  ਸ਼ਾਤਿਰ ਆਸ਼ਿਕਾਂ ਦੇ ਕੋਝੇ ਕਾਣੇ ਇਰਾਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿਰੇ ਚਾੜ੍ਹਨ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਮਦਦਗਾਰ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਣ।

7.  ਇਹ ਧੰਦਾ  ਇਸ ਲਈ ਚਲਦਾ ਹੈ ਕਿਯੂੰ ਕੀ ਲੋਗ ਕੋੱਜੇ ਕੰਮਾਂ ਦੀ ਚਾਹ, ਉਮੀਦ, ਜਾਂ ਭਰਮਿ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।

8.  ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਬਿਨਾਂ ਪੜ੍ਹੇ ਪਾਸ ਹੋਣ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼, ਬੀਨਾ ਰਿਆਜ਼ ਤੋਂ ਕਲਾਕਾਰ ਬਣਨ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼, ਬਿਨਾਂ ਅਸਾਰਾਂ ਤੋਂ ਬੱਚੇ ਪਾਉਣ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼,  ਬਿਨਾਂ ਗੁਣਾ ਤੋਂ ਨੌਕਰੀ ਪਾਉਣ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼, ਸੋਹਣੀ ਜਨਾਨੀ ਜਾਂ ਅਮੀਰ ਖਾਵੰਦ ਪਾਉਣ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼, ਬਿਨਾਂ ਕੰਮ ਕਰੀਆਂ ਹੀ ਦੌਲਤ ਪਾਉਣ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼,  ਬੇਹੱਕੀ ਜ਼ਮੀਨ ਜਯਦਾਦ ਪਾਉਣ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼,  ਗਵਾਂਢੀ ਜਾਂ ਸ਼ਰੀਕ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਨ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼,  ਕਿਸੇ ਬਿਮਾਰੀ ਜਾਂ ਕੋਰਟ ਕਚਹਿਰੀ ਦੇ ਸ਼ਿਕੰਜੇ  ਵਿੱਚੋਂ ਖੈੜਾ ਛੁੜਾਵਨ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼, ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਯੁੱਧ ਕੀਤਿਆਂ ਹੀ  ਭਯ ਮੁਕਤ ਹੋਣ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼, ਯਾਨੀ ਖਵਾਹਿਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਡਰ ਦੇ ਗ਼ੁਲਾਮ ਯਾ ਫ਼ਿਰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਵਕ਼ਤ ਦੇ ਮਾਰੇ ਹੋਏ ਲੋਕ ਹੀ, ਇਹਨਾਂ ਨਕਲੀ ਗੁਰੂਆਂ ਪੀਰਾਂ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ।

9. ਆਓ ਹੁਣ ਜਾਣੀਏ ਇੱਸ ਵਿਸ਼ਯ ਦੇ ਕੁੱਜ ਮੇਨ ਮੇਨ  ਸੱਚ ਕੀ ਹਨ।।

10. ਸਬ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਇਹ ਸਮਝ ਲਵੋ ਕੀ ਪੀਰ ਗੁਰੂ ਜਾ ਮੁਰਸ਼ਿਦ ਦਾ ਸਿੱਧਾ ਅਤੇ ਅਸਲ ਮਤਲਬ ਹੈ ਪਥ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਕ। ਸਿਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਕਿੱਸੇ ਗਾਈਡ, ਦਿਸ਼ਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ,  ਜਾਂ  ਸਲਾਹਕਾਰ ਨੂੰ ਪੀਰ ਗੁਰੂ ਜਾ ਮੁਰਸ਼ਿਦ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ।

11.  ਨਾਂ ਤਾਂ ਅਸਲੀ ਗੁਰੂ ਪੀਰ ਕੋਈ ਖਾਨਦਾਨੀ ਗੱਦੀ ਅਥਵਾ ਪਦਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਨ ਹੀ ਕੋਈ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸਨਮਾਨ ਜੋ ਵੇਸਾਧਾਰੀ ਠੱਗਾਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।

12   ਜੇ ਕਿਸੇ  ਪਰਿਵਾਰਿਕ ਜਾਂ ਵੈਸੇ ਹੀ ਸਿਲਸਿਲੇਵਾਰ ਪ੍ਰਥਾ ਦੇ ਚਲਦੇ ਕੋਈ ਗੁਰੂ ਪੀਰ ਬਣਾ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਗੁਰੂ ਪੀਰ ਕਹਾਵਣ ਦਾ ਹਕ਼ਦਾਰ ਤਾਹੀਂ ਹੋਵੇ ਗਾ, ਜੇ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ ਦੀਆਂ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਤੇ ਪੂਰਾ ਉੱਤਰੇ।

13.  ਸ਼ਰਾਬ ਨ ਪੀਣਾ, ਮੀਟ ਨ ਖਾਣਾ, ਆਹ ਨਾ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਉਹ ਅਵਸ਼ ਕਰਨਾ, ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਕਪੜੇ ਪਾਉਣਾ, ਜਾਂ ਕੋਈ ਕਪੜਾ ਨਾਂ ਪਾਉਣਾ, ਇਹ ਸਬ  ਗੁਰੂ ਹੋਣ ਲਈ ਗੈਰਜਰੂਰੀ ਹਨ।

14. ਗੁਰੂ ਜਾਂ ਪੀਰ ਹੋਣਾ  ਤਾਂ ਦਰਅਸਲ ਇੱਕ ਕਿੱਤਾ ਹੈ, ਇਹ ਇੱਕ ਪੇਸ਼ਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਗਿਆਨ ਦੇ ਆਦਾਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਉੱਤੇ ਸਥਾਪਿਤ ਹੈ, ਜੋ ਸੇਵਾ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਮੁਫ਼ਤ, ਜਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਤਯਿ ਸ਼ੁਦਾ ਫੀਸ ਲੈ ਕੇ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।।

15.  ਅਸਲੀ ਗੁਰੂ ਪੀਰਾਂ ਦਾ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੇ ਚਮਤਕਾਰ, ਕੌਤਕ,  ਜਾਂ ਜਾਦੂਗਰੀ ਦਿਖਾਉਣ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸੰਬੰਧ ਨਹੀਂ।  ਜੋ ਐਸਾ ਦਾਵਾ ਕੋਈ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਗਲਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗੁਮਰਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ ।।

16.  ਕੋਈ ਵੀ ਮ੍ਰਿਤ ਵਯਕਤੀ, ਜੋ ਕਬਰ ਵਿੱਚ ਦਫ਼ਨ ਹੈ, ਸਿਰਫ ਚਮਤਕਾਰ ਦੀ ਉਮੀਦ ਵਿੱਚ ਪੀਰ ਥਾਪ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪੀਰ ਹਰ ਗਿਜ਼ ਨਹੀਂ।  ਵਡੀਆਂ ਵਡੇਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਬਰਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨਾ ਕੋਈ ਬੁਰੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਬਣਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੇਅਦਬੀ ਕਰਨਾ, ਜਾਂ ਇਬਾਦਤ ਕਰਨਾ ਦੋਂਵੇਂ ਹੀ ਬੇਵਕੂਫਾਨਾ ਹਰਕਤਾਂ ਹਨ।

17. ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਗੁਰੂ ਪੀਰ ਦੀ ਬਾਣੀ, ਕਿਤੇ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨੂੰ ਗਾਈਡ  ਕਰਨ ਲਈ ਦਰਜ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਬਾਣੀ ਤਾਂ ਫ਼ਿਰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਗੁਰੂ ਪੀਰ ਸਾਬਿਤ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਕਬਰ ਪੀਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ। ਕਬੀਰ ਬਾਣੀ ਯਾ ਬੁੱਲੇ ਸ਼ਾਹ ਯਾ ਫ਼ਰੀਦ ਅਤੇ ਰਵਿਦਾਸ ਦੀ ਬਾਣੀ ਵੀ ਉਤਨੀ ਹੀ ਖਾਲਿਸ ਗੁਰੂਬਾਣੀ ਹੈ, ਜਿਤਨੀ ਕੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਕਿਸੇ ਵੀ ਗੁਰੂ ਦੀ ਬਾਣੀ।

18.  ਜਿਂਵੇ ਬਾਬਾ ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਪੀਰ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਲੋਗ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਤੋਂ ਕੁੱਜ ਸਿੱਖ ਸਕਦੇ ਨੇ, ਕਬਰ ਤੇ ਮਥਾ ਟੇਕ ਕੇ ਆਪਣੇ ਮਰਹੂਮ ਮੁਰਸ਼ਿਦ ਨੂੰ ਇੱਜਤ ਵੀ ਦੇ ਸਕਦੇ ਨੇ, ਲੇਕਿਨ ਸਿਵਾਇ ਰੌਣਕ ਮੇਲੇ ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੇ ਸਕੂਨ ਤੋਂ, ਅਤੇ ਮੁਫ਼ਤ ਦੇ ਲੰਗਰ ਤੋਂ ਜਾਂ ਚਲੰਤ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ, ਜੋ ਕੜਾਹ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸ਼ਰਾਬ ਤੱਕ ਕੁੱਜ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਇਸ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਕੁੱਜ ਨਹੀਂ ਪਾ ਸਕਦੇ।

19.  ਪੀਰਾਂ ਦੀਆਂ ਮਜ਼ਾਰਾਂ ਤੇ ਜੋ ਲੋਗ ਖਾਦਿਮ ਹਣ, ਖ਼ਿਦਮਤਗਾਰ ਹਨ, ਉਹ ਜੇ  ਪੁੱਠੀਆਂ ਸਿਧੀਆਂ ਗੱਪਾਂ ਹੱਕ ਕੇ, ਪੀਰ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਵਾ ਕਰਨ ਤਾਂ ਉਹ ਗਲਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਪੀਰ ਉਹ, ਜਿੱਸ ਕੋਲ ਨੁਕਤੇ, ਜੁਗਤ, ਗਿਆਨ ਹੋਵਣ। ਜੋ ਆਪਣੀ ਅਕਲ ਅਤੇ ਸਮਝਦਾਰੀ ਨਾਲ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਸਲੇ ਹੱਲ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇ, ਨ ਕੀ ਚਮਤਕਾਰ ਰਾਹੀਂ।

20.   ਜਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕੀ ਅਸਲੀ ਗੁਰੂ, ਪੀਰ ਜਾਂ ਮੁਰਸ਼ਿਦ, ਜੋ ਦਰਅਸਲ ਇਕ ਰਸਤਾ ਵਖਾਵਣ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਮੰਦਿਰ ਯਾ ਮਜ਼ਾਰ ਉੱਤੇ ਹੀ ਬੈਠਾ ਮਿਲੇ। ਉਹ ਕਿਸੇ ਦਫ਼ਤਰ, ਸਕੂਲ ਕਾਲੇਜ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਨਿਵਾਸ ਤੋਂ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗਾਈਡ ਕਰਦਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।

21. ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਗੁਰੂ ਪੀਰ ਯਾ ਮੁਰਸ਼ਿਦ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨੀ  ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਇਨਸਾਨ ਦੇ ਚੇਹਰੇ ਅਤੇ ਹੋਰ ਆਵ ਭਾਵ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਉਸ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਕੁੱਜ ਜਾਂਨ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਕੁਜ ਲੋਕੀਂ ਹੱਥ ਦੀਆਂ ਰੇਖਾਵਾਂ, ਜੰਨਮਪਤਰੀ ਆਦੀ ਦੇਖਣ ਦੇ ਮਾਹਿਰ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਹੋਰ ਵੀ ਲੋੜੀਂਦੇ ਵਿਸ਼ਯ ਵਸਤੂ ਦਾ ਗਿਆਨ ਰੱਖਦੇ ਹਣ। ਸਵਾਲ ਜਬਾਬ ਵਿੱਚ ਮਾਹਿਰ ਇਹ ਲੋਗ ਇਕ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਮਾਹਿਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਿੱਸੇ ਦਾ ਵੀ ਅੰਤਰਮਨ ਫਰੋਲਣ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਲਾਉਂਦੇ।।

22.  ਲੇਕਿਨ ਪਾਗਲ ਦੁਨੀਆ, ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ  ਇੱਜਤ ਉਦੋਂ ਹੀ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਚਮਤਕਾਰ ਜਾਂ ਖਾਸ ਗੁਣ ਦਾ ਇਹਸਾਸ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਹਨ।   ਬਾਲ ਖਿੰਡਾ ਕੇ,  ਸਿਰ ਮਾਰ ਕੇ ਯਾ ਡਰਾ ਕੇ, ਭਾਵੁਕ ਕਰ ਕੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਯਕਤੀ ਠੱਗ ਬਹੁਤੇ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਪੀਰ ਘੱਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

23.    ਚੰਗੀ  ਸਲਾਹ ਦੇ ਕੇ ਸੁਚੱਜੇ ਰਾਹ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਲੋਕੀ ਗੁਰੂ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ, ਬਲਕੀਂ ਉਸ ਦੀ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਉਸ ਦਾ ਮਖੌਲ ਉਡਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਕਮਜ਼ਰਫ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

24.ਇਸੇ ਲਈ  ਝੂਠ ਦੀ ਵਾਹੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਗਧਿਆਂ ਅਤੇ ਕੁੱਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਬਰਾਂ ਉੱਤੇ ਰੰਗ ਬਰੰਗੇ ਕਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਜਾਂ ਨੰਗ ਧੜੰਗ ਵਿਚਰ ਕੇ ਜੰਤਾ ਦਾ ਚੰਗਾ ਉੱਲੂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਣ,  ਪਰ ਅਸਲੀ ਪੀਰ ਮਜ਼ਾਰਾਂ ਮੰਦਿਰਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ, ਗੁੰਮਨਾਮ, ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਣ।

25.  ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਗੁਰੂ, ਪੀਰ, ਮੁਰਸ਼ਿਦ ਹਿੰਦੀ ਉਰਦੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਹਣ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਗਾਈਡ ਜਾਂ ਟੀਚਰ, ਬਾਕੀ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਮੂਰਖ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਅਤੇ ਮੂਰਖ ਬਣਨ ਵਾਲੀਆਂ ਦੀ, ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਘਾਟ ਨਹੀਂ।
📿ਤੱਤਸੱਤ ਸ਼੍ਰੀਅਕਾਲ⚔
⛩ਗੁਰੂ ਬਲਵੰਤ ਗੁਰੂਨੇ⛩